Moskova 2016’da Trump’tan büyük umutlar besliyordu. Bu sefer daha temkinli

Size bir tavsiye: Kutlamaya değer olduğundan kesinlikle emin olmadığınız sürece asla büyük miktarda şampanya satın almayın.

Kasım 2016’da, Rus aşırı milliyetçi siyasetçi Vladimir Zhirinovsky, Donald Trump’ın zaferinden o kadar heyecanlanmıştı ki, bunun ABD-Rusya ilişkilerini değiştireceğinden o kadar emindi ki, Rusya parlamentosu Duma’da 132 şişe gazoz döktü ve partiye gitti (1916’da). parti ofisleri) televizyon kameralarının önünde.

Kutlayan tek kişi o değildi.

Trump’ın sürpriz Beyaz Saray zaferinin ertesi günü, devlet kanalı RT’nin genel yayın yönetmeni Margarita Simonyan, arabasının camında bir Amerikan bayrağıyla Moskova’da dolaşma niyetinde olduğunu tweetledi.

Ve bir Rus yetkilinin bana Trump’ın kazanmasına kadeh kaldırmak için puro içtiğini ve bir şişe şampanya (evet, DAHA FAZLA şampanya) içtiğini söylediği anı asla unutmayacağım.

Moskova’da Trump’ın Rusya’ya yönelik yaptırımları kaldıracağı yönünde beklentiler yüksekti; Hatta belki Ukrayna’dan alınan Kırım Yarımadası’nı Rusya’nın bir parçası olarak tanıyabilirsiniz.

Nezavisimaya Gazeta gazetesinin sahibi ve genel yayın yönetmeni Konstantin Remchukov, “Trump’ın değeri, Rusya’da hiçbir zaman insan hakları konusunda vaaz vermemesiydi” diye açıklıyor.

Bütün bu köpüğün sönmesi uzun sürmedi.

Remchukov, “Trump o dönemde Rusya’ya en ağır yaptırımları uyguladı” diye anımsıyor.

“Döneminin sonuna gelindiğinde pek çok insan onun başkanlığı konusunda hayal kırıklığına uğradı.”

Bu nedenle, sekiz yıl sonra -en azından kamuya açık olarak- Rus yetkililer Trump’ın ikinci dönemi olasılığı konusunda daha temkinli davranıyor.

Başkan Vladimir Putin Demokrat Parti adayını bile destekledi, ancak bu “onaylama” geniş çapta bir Kremlin şakası (ya da Kremlin trollingi) olarak yorumlandı.

Putin, Kamala Harris’in “bulaşıcı” gülüşünü beğendiğini iddia etti.

Ancak kampanya sürecinde Putin’in yüzünü gülümsetecek şeyin Harris’in değil Trump’ın söylediklerinin garanti olduğunu anlamak için deneyimli bir siyasi uzman olmanıza gerek yok.

Örneğin, Trump’ın ABD’nin Ukrayna’ya askeri yardımının boyutuna yönelik eleştirisi, Rusya’nın geniş çaplı işgali için Putin’i suçlama konusundaki açıkça isteksizliği ve başkanlık tartışması sırasında Ukrayna’nın savaşı kazanmasını isteyip istemediğini söylemeyi reddetmesi.

Buna karşılık Kamala Harris, Ukrayna’ya verilen desteğin Amerika’nın “stratejik çıkarına” olduğunu savundu ve Putin’den “katil bir diktatör” olarak söz etti.

Rus devlet televizyonunun da onu pek iltifat ettiği söylenemez. Birkaç hafta önce Rusya’nın en sert haber spikerlerinden biri Harris’in siyasi yeteneklerini tamamen görmezden geliyordu. Bir TV aşçılık programına ev sahipliği yapmasının daha iyi olacağını söyledi.

Kremlin’in hoşuna gidebilecek başka bir olası sonuç daha var: Süper sıkı bir seçim ve ardından tartışmalı bir sonuç. Seçim sonrası kaos, kafa karışıklığı ve çatışmalarla tüketilen bir Amerika, Ukrayna’daki savaş da dahil olmak üzere dış ilişkilere odaklanmak için daha az zamana sahip olacak.

Barack Obama döneminde bozulan ABD-Rusya ilişkileri, Donald Trump döneminde daha da kötüleşti ve yakın zamanda ayrılan Rusya’nın Washington Büyükelçisi Anatoly Antonov’un sözleriyle, Joe Biden döneminde “dağılıyor”.

Washington suçu tamamen Moskova’ya yüklüyor.

Kremlin liderinin Rusya’nın Ukrayna’yı tam kapsamlı işgal etmesi emrini vermesi, Putin ve Biden’ın Cenevre’deki zirve için buluşmasından yalnızca sekiz ay sonra gerçekleşti.

Biden yönetimi yalnızca Rusya’nın yoluna bir yaptırım tsunamisi göndermekle kalmadı, aynı zamanda ABD askeri yardımı da Kiev’in iki buçuk yıldan fazla süren Rusya savaşında hayatta kalmasına yardımcı olmak açısından çok önemli oldu. Amerika’nın Ukrayna’ya sağladığı gelişmiş silahlar arasında Abrams tankları ve HIMARS roket sistemleri de yer alıyor.

Çok da uzun olmayan bir süre önce, Rusya ve ABD’nin küresel güvenliği güçlendirmek için ortak olarak çalışma sözü verdikleri bir zaman olduğuna artık inanmak zor.

1980’lerin sonlarında Ronald Reagan ve Mikhail Gorbaçov, ülkelerinin nükleer cephaneliklerini yok etmek için jeopolitik bir ikili eylem oluşturdular.

Reagan’ın nükleer silahsızlanma kadar hoşuna giden bir şey varsa o da Gorbaçov’a bozuk Rusça atasözleri okumaktı (“Kutlamaya değer olduğundan emin olmadığınız sürece asla 132 şişe şampanya satın almayın” iyi bir şey olurdu).

1991’de SSCB ve Amerika’nın First Lady’leri Raisa Gorbaçova ve Barbara Bush, Moskova’da alışılmadık bir anıtın açılışını yaptı: sekiz ördek yavrusuyla birlikte bir anne ördek.

Boston Halk Bahçelerindeki bir heykelin kopyasıydı ve Sovyet ve Amerikalı çocuklar arasındaki dostluğun sembolü olarak Moskova’ya sunuldu.

Bugün Moskovalılar arasında hala popüler. Ruslar bronz kuşlarla fotoğraf çektirmek için Novodevichy Parkı’na akın ediyor, ancak çok az ziyaretçi süper güç “ördek diplomasisi”nin arka planını biliyor.

ABD-Rusya ilişkileri gibi ördekler de birkaç darbe aldı. Bir keresinde bunlardan bazıları çalındı ​​ve değiştirilmeleri gerekti.

Rusların Amerika ve ABD seçimleri hakkında ne düşündüğünü öğrenmek için Moskova yaban ördeği ve ördek yavrularına gidiyorum.

Yakındaki bir gölette balık tutan öfkeli balıkçı Igor, “Amerika’nın ortadan kaybolmasını istiyorum” diyor. “Dünyada pek çok savaş başlattı. ABD, Sovyet döneminde de düşmanımızdı ve hâlâ da öyle. Kimin cumhurbaşkanı olduğu önemli değil.”

Amerika’nın Rusya’nın ebedi düşmanı olması, burada devlet medyasına sıklıkla yansıyan bir dünya görüşüdür. Igor, haberlerini Rus televizyonundan aldığı için mi bu kadar kızgın? Ya da belki de çok fazla balık yakalayamadığındandır.

Burada sohbet ettiğim insanların çoğu Amerika’yı kötü bir düşman olarak görmüyor.

Svetlana, “Ben tamamen barış ve dostluktan yanayım” diyor. “Ama Amerika’daki arkadaşım artık beni aramaktan korkuyor. Belki orada ifade özgürlüğü yoktur. Ya da belki Rusya’da ifade özgürlüğünün olmadığı bir yer. Bilmiyorum.”

Nikita, “Ülkelerimiz ve iki halkımız, savaşlar olmadan ve kimin daha fazla füzeye sahip olduğunu görmek için rekabet etmeden dost olmalı” diyor. Trump’ı tercih ederim. Başkan olduğu dönemde büyük savaşlar yaşanmadı.”

Rusya ve Amerika arasındaki farklılıklara rağmen iki ülkenin ortak bir yanı var: Her zaman erkek başkanlara sahip olmuşlar.

Ruslar bunun değiştiğini görebilecek mi?

Marina, “Bir kadının başkan olmasının harika olacağını düşünüyorum” diyor.

“Burada bir kadın başkana oy vermekten mutluluk duyarım” [in Russia]. Daha iyi ya da daha kötü olacağını söylemiyorum. Ama farklı olurdu.”

Şimdi ile 5 Kasım’daki ABD seçimleri arasında, dünyanın diğer yerlerindeki BBC muhabirleri, sonuçların bulundukları yerde yaratabileceği etkiyi ve dünyanın dört bir yanındaki insanların bu Beyaz Saray yarışı hakkında ne düşündüğünü araştırıyorlar.